Antoni Maciej Tadeusz Kruszyński *19.II.1706 – † 29.V.1774 – Syn Waleriana kasztelana Gdańskiego i Teresy Konopackiej. Uczył się początkowo w toruńskim kolegium jezuickim, od 7.X.1721 r. uczęszcza do gimnazjum akademickiego w Toruniu. W 1722 po zgonie ojca przerywa naukę i wraca do pobliskiej Nawry. 27.VII.1729 r. zostaje marszałkiem na sejmiku województwa malborskiego w Sztumie. W 1730 wybrany na posła na sejm. W 1731 roku zostaje komisarzem województwa malborskiego do Trybunału Skarbowego w Radomiu. W kwietniu 1732 roku z ramienia Trybunału przeprowadza inspekcję stacjonującego w Elblągu regimentu pieszego im. Królowej dowodzonego przez gen. Jana Jerzego Flemminga. W 1733 zostaje posłem na sejm konwokacyjny, następnie bierze udział w elekcji króla Stanisława Leszczyńskiego. Wziął czynny udział w obronie Gdańska przed wojskami rosyjskimi. Po ucieczce Leszczyńskiego i upadku Gdańska w końcu czerwca 1734 r. Antoni przetrzymywany był przez Rosjan w niewoli. Następnie Kruszyński zachowując wierność Stanisławowi Leszczyńskiemu podąża w ślad za nim do Królewca, przebywa tam do końca marca 1736 roku. W 1738 r. żeni się ze starościanką niechorowską Eleonorą Wężycką z Kochanowskich, córką Józefa Kochanowskiego, rozwiedzioną ze Stanisławem Wężyckim. Z tego małżeństwa rodzą się 3 córki, Ludwika, Marianna i Apolonia. W 1743 roku Eleonora umiera, Antoni żeni się ponownie w 1749 r. z siostrą swej pierwszej żony, Ludwiką, z którą ma syna Konstantego. Na mocy ugody rodzinnej z 9.IX.1742 r., ostatecznie zatwierdzonej w 1746 r., Antoniemu Kruszyńskiemu przypada Nawra, Cichoradz i część Bajerza w powiecie chełmińskim, kamienica w Toruniu oraz Cygusy, Michorowo, Mirany, Sadłuki, Zajezierze, a także części Jasnej i Zielonki w województwie malborskim. Od 29.X – 3.XI.1764 Antoni Kruszyński uczestniczy w sejmiku generalnym w Grudziądzu, na którym Prusy Królewskie uznały nowego władcę Rzeczypospolitej. W 1766 r. dość poważnie choruje, jednak zdrowieje i 4.IX.1766 r. zostaje marszałkiem sejmiku województwa chełmińskiego w Kowalewie.
„Ten Króla Stanisława Leszczyńskiego nieodstępny pomocnik, wszelkie z nim nieszczęścia znoszący, a zatem w czasie panowania domu Saskiego nieszczęśliwy. Kilkakrotny na komisją skarbową w Radomiu komisarz, od całej prowincji na sejm koronacji ostatni cum homagio delegowany poseł. Primo voto z Eleonorą Korwinowną Kochanowską, spłodził Ludwikę Ksawerego Kochanowskiego, i Apolonią Jędrzeja Dunina Wąsowicza małżonki. secundo voto z Ludwiką z Korwinów Kochanowską, urodzoną z Karwickiej, spłodził jednego syna Konstantego. [ Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845]