Podział ruchomości po śmierci Krzysztofa Konopackiego 1611 roku. Zaledwie dwa tygodnie po spotkaniu w Luchowie, rodzina Konopackich spotyka się w Grudziądzu w sprawie realizacji postanowień umowy spadkowej z dnia 23 marca 1611 roku. Krzysztof Konopacki urodzony w 1555 roku, był piątym z kolei synem kasztelana chełmińskiego i starosty świeckiego Jerzego II Konopackiego i Anny z Kostków. Krzysztof Konopacki zmarł między 22 styczniem 1610 a 21 marcem 1611 roku, jak odnotowały źródła — śmiercią gwałtowną na ślubie swej bratanicy Zofii, córki Jerzego III, z Mirosławem Konarskim, późniejszym chorążym pomorskim i podkomorzym malborskim. Data ślubu pary młodej nie jest znana, a źródła przekazują wręcz bałamutne informacje. Według kroniki bernardynów nowskich wspomniany ślub miałby nastąpić w roku 1609. [ Wiesław Nowosad, Konopaccy Herbu Odwaga dzieje pomorskiej rodziny senatorskiej w XV-XVIII wieku] Spotkania w sprawie ustaleń spadkowych : 23 marca 1611 14 września 1611 7 maja 1613

Maczey z Konopathu, wojewoda chełmiński, grudziądzki starosta, Jerzy z i Rafał Konopaccy z Remborku, także Jerzy Konopacki z Dźwierzna zjechawszy się do Grudziądza dnia 6 kwietnia roku 1611. Uczynieliśmy z sobą dział rzeczy ruchomych w intercyzie opisanych, to jest łańcucha złotego, maneli, maneli dwoistych, signeta, feretek po nieboszczyku Panu Krzysztofie. Także z ungarich horonek 3, tę go ungarich, że koron z portugałów 7, dublonów 19, rosenoblów 1, arabczika 1, w monecie 7 złotych, 1 grosz, talerów 4, talera 1 złoty 30 ważącego philipków 2. A co się dotyczy talerów 26, rala 1. Także 48 złotych, polszch 6 złotych groszy 7. Złotych 500 groszy 3 tomickiej intraty te się w ekspensie regestru Pawłowego nalazły. Z tego się wszystkiego spólnie kwitujemy i nie zostawiamy żadnej drogi jeden u drugiego upominania się z tych wyżej pomienionych rzeczy. Czego dla lepszej wiary i pewności do przyciśnionych pieczęci swych rękami śmy się swemi podpisali. To się też tu przypomina, że my Pawła sługi nieboszczyka Pana Krzysztofa wysłuchali rachunku, który się ze wszystkiego porządnie wyrachował, tak że przy nim reszty nie zostaje jeno 792 złote 20 groszy. Przy tym u Jegomości Pana Rafała 25 złotych, a u Pana Jerzego ze Dźwierzna 60 złotych, co w sumie uczyni 877 złotych 20 groszy, z tego zapłaciwszy Jegomości Panu Wojewodzie 27 złotych 25 groszy ostanie suma 849 złotych 25 groszy, które na trzy części rozdzieliwszy przyjdzie na każdą część po 283 złote 8 groszy. Z tych zapłaciwszy za resztę owiec z Luchowa Jegomości Panu Wojewodzie 20 złotych 24 grosze. A de facto wziąwszy 25 złotych, co na drogę Wawrzyńcowi do Moszewnej dano w potrzebie Pana Rafałowi. Zostanie Państwu w Remborku 237 złotych 14 groszy a panu Jerzemu ze Dźwierzna odrachowawszy z części jego 60 złotych, co wziął, zostaje mu 223 złote 8 groszy, które obie sumie ostają przy Jegomości Panu Wojewodzie, tak Państwu z Remborka i Pana Jerzego ze Dźwierzna na odprawowanie ostatek legatorum nieboszczyka Pana Krzysztofa Konopackiego, od wielu z nich. Kwituję przy tym Jegomość Pan Wojewoda 3 stada, koni, owiec, także i krów, które mu się z Luchowa dostać miały, i także i z tam już żadnego upominania sobie niezostawuje w rzeczach tych wyżej specyfikowanych, które mu się za stronę Jegomości dostać miały. Zostawując sobie insze wszystkie rzeczy wcale według kontraktu w Luchowie uczynionego, które jeszcze do rozdziału nie przyszły.