Konopacki Prolonguje Spłatę Wobec Jezuitów Malborskich 1684 Rok

Stanisław Aleksander Konopacki prolonguje spłatę wobec Jezuitów Malborskich 1684 rok. Dnia 10 lutego 1684 roku w Rynkówce doszło do spotkania, z jednej strony Stanisław Konopacki Kasztelanic Elbląski z drugiej strony przedstawiciel zakonu Jezuitów z Malborka ksiądz Stanisław Korczyński. Po śmierci żony Konopackiego, była nią oczywiście Katarzyna Lukrecja Guldenstern, Konopacki przyjął na siebie zobowiązania wobec zakonników, którzy zainwestowali 6 tyś złotych w dobrach wsi Jasna. Wtedy w lutym Stanisław Aleksander zobowiązał się do spłaty kwoty głównej oraz odsetek w kwocie tysiąca złotych. Pierwsza rata zobowiązania miała zostać uregulowana w marcu, druga na 24 czerwca w kwocie 300 złotych, trzecia w lutym roku 1685, natomiast czwarta w kwocie trzystu złotych 24 czerwca roku 1685. Konopacki bez rejestracji zobowiązania w sądzie grodzkim, zobowiązał się spłacić powyższe odsetki. 29 Czerwca 1684 roku ponownie dochodzi do spotkania Konopackiego z Korczyńskim, tym razem miejscem spotkania są Mirowice w powiecie sztumskim. Padają ustalenia co do zapisu długu na karczmie w Jasnej (Lichtenfeld) oraz zwiększonej kwocie zadłużenia wobec zakonu.

Między Wielmożnym Jegomościom Panem Stanisławem Aleksandrem na Konopatach Konopackim Kasztelanicem Elbińskim, jako sukcesora dóbr świętej pamięci Ichmości Pana Władysława Zygmunta Guldenszterna kasztelana gdańskiego, sztumskiego starosty, po świętej pamięci Jegomości Pani Katarzynie Lukrecji Guldenszternównie małżonce swojej, posesorem prawnym spadkobiercą z jednej, a wielebnym Jegomościom księdzem Stanisławem Korczyńskim, jako na ten czas rezydencji malborskiej społecznym jego Królewskiej Mości posesorem swoim tejże rezydencji malborskiej mianowanej stawającym z drugiej strony, stawa pewna i nieodmienna intercyza albo ugoda, względem prowizji od sześciu tysięcy złotych monety pruskiej, niegdy pomienionemu Ichmości panu kasztelanowi gdańskiemu staroście sztumskiemu od tejże rezydencji malborskiej realnie wyliczonych, rocznie zatrzymanej w ten niżej opisany sposób.

Iż Ichmość Pan Stanisław Aleksander Konopacki Kasztelanic Elbiński swoje wzwyż pomienionych sześciu tysięcy kapitału w prawdziwie krótkim czasie tejże rezydencji malborskiej JESV satysfakcji dostatecznej świętej pamięci Jejmości pani małżonki swojej i udziałów miedzy rodzonemi, na ten czas stanowionych byłych kontraktów osobnych, między tąż Jejmością Panią małżonką swoją osobno występującą będącą, a Jegomościom Panem Władysławem Łosiem Kasztelanem Chełmińskim zawartych do wypłacenia przypadłej z punktu widzenia prawa do siebie z tychże części wypłacać powinny. Nie chcąc i w prowizjach być trudnym temuż wzwyż pomienionemu kontraktami wieloma posesji swojej onerowanych a od roku 1673 częścią przez Ichmości Pana Władysława Guldenszterna Starostę Sztumskiego rodzonego małżonki swojej częścią, przez Jejmość Panią małżonkę swoję pod pozorem do summy złotych 747 likwidowanych częścią przez siebie samego tak za lata, których zgrupowaniem tylko prowizji od Ichmości należała, jako i za inną, które się Ichmość z oczywiście z spadkobiercami majątku Geldenszternów kontraktu, do płacenia prowizji od całej summy sześciu tysięcy obligowali, zatrzymane a summę za posiadaniem tych dóbr swojej złotych 130 wynoszące.

W sumie zaś finalnej złotych 2145 czyniące takowym wypłacić rezydencji malborskiej societatis SV zapisuje się sposobem. A ponieważ jako się wzwyż pomieniło rezydencja malborska w osobie Jegomości księdza starszego swego niżej podpisanego, wszelką zacność i ochotę do wypłacenia tak kapitału, jako tez i interesów od niego zatrzymanych, po Ichmość Panu kasztelanicu uznawa, tedy wzajemną ludzką rywalizacją i za summę złotych…monety pruskiej wynoszącą a względem prowizji od kapitału sobie należącego wypłacić od tegoż Ichmości Pana Stanisława Aleksandra Konopackiego winna. Kontentuje się tysiącem złotych monety takowyż, który tysiąc wyliczyć takowym Jegomość Pan Kasztelan powinien i zobowiązuje się sposobem. Aby ichmość pewniejsza i snadniejszą wyliczenia tego mieć mogli realnie niniejszą asygnuje, tymże ichmościom rezydencji malborskiej tym kontraktem tu wchodzący, intratę karczmy Lichtenfeldzkiej sobie przypisanym prawem służący. Którą Ichmość tak długo trzymać powinien będą póki złotych tysiąca monety pruskiej względem prowizji wzwyż pomienionych do uspokojenia sobie należącego nie wytrzymają. Zobowiazuje się przy tym Ichmość Pan Kasztelanic o wszystkich tej karczmy w kosztach wiedzieć i one spendować tak żeby bez żadnej trudności od pisarza tamecznego intratę karczemną za ręcznemi kwitami Ichmość ksiądz starszy rezydencji pomienionej odbierał aż do satysfakcji.

A gdy się na ten czas stanu za wybraniem tego tysiąca z pomienionej intraty zupełna Ichmościom satysfakcja tedy tenże wzwyż pomieniony jegomość ksiądz Stanisław Korczyński rezydencji malborskiej społeczny JESV superior swojej całej rezydencji sumiennie obliguje się temuż Jegomości panu Stanisławowi Aleksandrowi Konopackiemu Kasztelanicowi Elbinskiemu z zupełnej summy to jest złotych 2145 monety pruskiej kwit dać księgami grodzkimi któremikolwiek ziem pruskich on zapisać i personalnie Jegomości tę summę prowizjonalną transfudować w formie prawnej kosztownej, którą to intercyzą i ugodą postanowioną w nieniejszym kontrakcie strony obie dwie strzymać pod ochroną złotych 2145 monety pruskiej obligują się, do czasu zaś naruszenia postanowień sąd na ziemiach Pruskich naznaczają. Na którym strona pozwana którakolwiek złamała postanowienia stanąć w terminie bezwzględnym, zakład odłożyć bez jakichkolwiek wymówek niezażywająca powinna będzie. Na co się dla lepszej wagi rękami własnemi podpisują i księgami grodzkiemi kiszporskiemi w ciągu kilku tygodni roborować powinni będą.

Działo się to w Miranach dnia dwudziestego dziewiątego czerwca roku tysiąc sześćset osiemdziesiątego czwartego.

Stanisław Korczyński superior rezydencji malborskiej

Stanisław Aleksander Konopacki Kasztelanic Elbiński