Jan Karol Konopacki testament 1643 roku w Tyńcu spisany. Jan Karol zmarł po krótkiej chorobie w Tyńcu 23 grudnia 1643 roku, tu też został pochowany. Testament spisany został w dniu śmierci, raczej tuż przed zgonem. Podpis jest raczej niestaranny i wykonany drżącą ręką, jak na świetnie wykształconego Jana Karola. Z testamentu wynikają finansowe kłopoty biskupa, podobno z braku funduszy biskup przez dłuższy czas nie był należycie pochowany.
W imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa i Przenajświętszej Marii Panny
Gdyż mnie pan Bóg chorobą zgorzeł krótką przy bytności pana Michała Grze pana Jana Zaleskiego i Pana Jakuba Szadkows, sług moich życzliwych, gdyby mnie Pan Bóg z tego świata powołał, ostatnią wolą, która proszę, aby beła wykonana i według tego legata każdemu beły oddane przy bytności niżej wpisanych. Deklaruję i manuskryptem podpisuję.
Naprzód Jegomości Panu Jakubowi Konopackiemu Chorążemu Pomorskiemu i bratu memu miłemu zleczełem żeby Pan Kaweczyński sługa mój jadąc z Warmiej oddał z tych pieniędzy, po które tam posłał jadąc nazad na Konopat, oddał Panu bratu na ten dług, co mu go winien szesnaście tysięcy złotych polskich. Panu Michałowi Grze słudze memu trzy tysiące złotych, zaś leguję ten Pana[…] Panu bratu Chorążemu karetę z sześcioma koni moich także Sarepę mego. Panu Michałowi Grze z tych trzech cugów, które mu się podoba, jeden cug Panu Kawęczyńskiemu, drugi cug ostatni zaś cug z tego księdzu Szadkowskiemu, parę księdzu Czarnoszni, parę księdzu kapelanowi, parę koniuszemu Taranta. Ornaty to jest czerwony na ołtarz, SS Piotra i Pawła do Tynieckiego kościoła. Biały ornat z kielichem z patyną do kaplicy przy naszym tamże, także i tę parę lichtarzów srebrnych białych małych Panu Kawęczyńskiemu, miednicę białą z nalewką, także czarę. Panu Zaleskiemu miednicę pozłocistą z nalewką. Jegomości Pani chorążyny, łyszki srebrne, inne srebro, jako półmiski, talerze przedać na pogrzeb. Księdzu kapelanowi mszał i brewiarz i inne księgi, których żem do mszy świętej zażywał, także płaszcz mój jedwabny dawniejszy, księdzu Paczkowskiemu płaszcz nowy długi, trzeci księdzu Bużyńskiemu.
Z tych sześciu tysięcy, co ksiądz Starowolski mu ma przywieźć z Warmii od księdza ekonoma, oddać będzie księdzu przeorowi Tynieckiemu trzy tysiące złotych, których mi pożyczeł a z drugich trzech tysięcy każdemu pokojowemu dać będzie po półtora sta złotych, dawniejszym, co Panu Kaweczyńskiemu zlecam, tym nowszym po sto złotych. Oprócz Dębskiemu sto talarów białe chusty, kobierców zaś, których jest dwadzieścia i cztery, z których zlecam Panu Grze sześć, synowcom moim cztery, drugie zostawuję w dyspozycją Pana Kawęczyńskiego, także i ten wielki kobierzec i tambory i skrzynie, co tu są. Zaś Jegomości Panu bratu łóżko moje ze wszystkim, bortyry zielone adamaszkowe i to sukno, co na stołkach i krzesła także też, i skrzynie u Sadowskiego. Ojcom Karmelitom do Krakowa księgi może francuskie wszystkie i te drugie Klepackiemu słudze memu, który ze Włoch przyjechawszy niech się przeda. Obrus mój Najświętszy Panny, co w pokoju jest ojcom reformatorom Bernardynom warszawskim. Inszym sługom moim, który się nie wiele winno, o czym Pan Kawęczyński wie, z tych trzech tysięcy, co reszty zostaje Pan Kawęczyński, aby nie dopłacił do suchedni, co się winny. Wota tablice srebrne do Częstochowy od Lipki w Prusiech do Świętego Jana w Krakowie, naprasek do Karmelitów przed te obrazy cudowne Panny Najświętszej. Wozy w dyspozycji Pana Kaczyńskiego zostawuję. Łańcuch złoty, który jest zastawie w Krakowie, we trzech set złotych wykupić. Pierścień także i krzyżyk, który w szkatułce jest, te trzy rzeczy oddać we Framburgu do kościoła do skarbu gdzie beły, obraz na pergaminie krucyfiks Panu Grze.
A gdyby Pan Bóg nasz na mię dekret swój wykonał i z tego mizernego świata powołał, proszę żeby ciało moje jak naprzystoini ziemi oddano, bez stróżów i kosztu wielkiego. Ubrawszy mnie w szaty te moje a ornat włożywszy na mię, w którym celebrował we Francji w więzieniu będąc, a tu w Tyńcu przed wielkim ołtarzem zamurowawszy sklepik pozdrawiać mię a na wierzch czarny marmurowy kamień włożyć, można li gości wielkich nie zaciągając, tylko księży i ubogich, co by za mię Pana Boga prosili. Do Jegomości Pana Kanclerza Koronnego miłościwie nam panującego, proszę, aby pisał Ichmość Pan Chorąży prosząc go, żeby się gorąco chciał przyczynić do Króla Jegomości i do królowej Jegomości Panów miłościwie nam panujących, o tę intratę przez rok po śmierci biskupa nieboszczyka i o ten ostatek, co mi ma teraz przychodzić na uspokojenie i wypłacenie długów, pomnąc na zasługi moje, żem tych długów nabeł na posłudze króla Jegomości.
Także Czcigodną Kapitułę Warmińską proszę żeby przeciwko temu nie beli, ponieważ szkodę i tem razem poniósł niemałą, gdyż mi sługę rozbito z pieniędzy któregom posłał po sacrę. A egzekutorem tego mego testamentu naznaczam Jegomość Pana Chorążego, brata mego miłego, także sług moich Pana Michała Grzę, Pana Fabiana Kawęczyńskiego i Pana Jana Zaleskiego i księdza Jakuba Słuszkowskiego.
W Tyńcu 22 grudnia 1643 rok.
Jan Karol Konopacki biskup Warmiński, opat tyniecki ręką własną
Krzysztof Bojanowski
Maciej Wojeński, doktor medycyny i profesor, burmistrz Krakowa, byłem obecny, gdy sporządzano dokument z woli najznakomitszego biskupa, podpisałem, jako świadek własnoręcznie.
Byłem przy tym obecny, ja, Marcin Katlewski, proboszcz lubiński i na prośbę podpisuję niniejsze.
♠
Rzeczypospolita Obojga Narodów – Tyniec – Województwo Krakowskie
