Artur Krause *25.I.1851 r. Polski Konopat – † 29.IX.1920 r. Groß Lichterfelde. Urodzony w majątku swego ojca Augusta Krause w Polskim Konopacie w Prusach Zachodnich. Miał kilkoro rodzeństwa. Starszy brat Albert (1841–1913) wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, brał udział w wojnie domowej i pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku został inżynierem miasta Buffalo. Artur miał szczególnie bliskie relacje ze swoim o dwa lata starszym bratem Aurelem . Obaj studiowali nauki przyrodnicze w Berlinie, uzyskali stopnie doktora na Uniwersytecie Friedricha w Halle-Wittenberdze, a następnie zostali nauczycielami w Luisenstädtische Oberrealschule (1938 Langhans-Schule) W 1878 r. W czasie wakacji szkolnych bracia wyjeżdżali na wycieczki, m.in. do Włoch, Dalmacji i Norwegii. Artur Krause był członkiem wydziału uniwersyteckiego do 1 kwietnia 1919 roku. W 1881 roku Towarzystwo Geograficzne w Bremie zleciło Aurelowi i Arturowi Krause przeprowadzenie etnograficznej wyprawy do Cieśniny Beringa. Wyjazd zaaranżował Gustav Nachtigall , prezes Towarzystwa Geograficznego w Berlinie.
Die Expedition der Bremer geographischen Gesellschaft nach der Tschuktschen-Halbinsel und Alaska
Wyprawę rozpoczęli 15 kwietnia 1881 roku i 6 sierpnia przez Bremerhaven, Nowy Jork i San Francisco dotarli do Zatoki St. Lawrence. W ciągu następnych ośmiu tygodni zbadali wybrzeża i obszary przybrzeżne Półwyspu Czukockiego między Uelen w Cape Deschnjow a Prowidencja-Bay na południu. Efektem było bogactwo obserwacji przyrodniczych i etnograficznych, o czym świadczą liczne pozycje w kolekcji. Od października do grudnia 1881 roku bracia Krause podróżowali przez San Francisco do Chilkoot na północnym krańcu kanału Lynn na Alasce. Podczas gdy Aurel Krause zajmował się głównie etnologicznymi badaniami terenowymi (1885 r. „The Tlinkit Indians”), Artur skupił się na historii naturalnej i obszarach geograficznych. Po tym, jak jego brat wrócił do domu na początku kwietnia 1882 roku, Artur kontynuował badania i zajmował się mapowaniem kraju. Podczas rozległych wycieczek jakie dokonywał, został pierwszym naukowcem, który przekroczył przełęcz Chilkoot w dniu 28 maja 1882 roku. Jego mapa obszaru jako najdokładniejsza, przysłużyła się gorączce złota w Klondike która wybuchła między 1897 a 1899 rokiem. 100 000 ludzi przeszło przez przełęcz Chilkoot w poszukiwaniu szybkiego szczęścia. Atlas botaniczny opracowany przez braci Krause był podstawą badań dla botanika Fritza Kurtza (1854-1920), zielnik mchów był podwaliną dla badań Carla Mullera (1855-1907). Wątrobowce zaś przysłużyły się Franzowi Stephani (1842- 1927). Niektóre z ich kolekcji etnograficznych są obecnie wystawione w Overseas Museum w Bremie. Czwartorzędowe skamieniałości odzyskane przez braci Krause w zatoce św. Wawrzyńca są częścią kolekcji nauk geologicznych Uniwersytetu w Bremie. Najwyższy szczyt gór Takhinsha na Alasce, góra Krause i ma wysokość 2127 m.n.p.m i nosi imię braci Krause, podobnie jak lodowce Arthur Glacier i Aurel Glacier .
Wydane dzieła i opracowania naukowe:
- Die Expedition der Bremer geographischen Gesellschaft nach der Tschuktschen-Halbinsel und Alaska
- Zur Tschuktschen-Halbinsel und zu den Tlinkit-Indianern 1881/82
- Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft
Artur Krause *25.01.1851 – †29.19.1920
