Maciej Konopacki Podkomorzy Chełmiński * ok. 1551 — † 1 XI 1613 – syn Jerzego II kasztelana chełmińskiego i Anny z Kostków – wojewoda chełmiński, biskup chełmiński. W 1603 roku poseł na sejm krakowski, w 1605 oraz 1611 roku na sejm warszawski. W 1603 roku króla Zygmunt III mianował go jednym z komisarzy, którzy mieli nadzorować postanowienia królewskie w Prusach Królewskich w sprawie opieki nad chorym umysłowo księciem pruskim Albrechtem Fryderykiem po śmierci jego kuratora Jerzego Fryderyka Hohenzollerna. 23 sierpnia 1611 roku zrezygnował z urzędu wojewody Chełmińskiego, wkrótce potem z nadania Papieża Pawła V zostaje Biskupem Chełmińskim. Biskup Chełmiński Maciej Konopacki zmarł około godziny trzeciej po południu 1 listopada 1613 roku w Wąbrzeźnie. Pogrzeb wyznaczono na 27 stycznia 1614 roku w Chełmży. Po pogrzebie ciało Macieja Konopackiego spoczęło w katedrze chełmżyńskiej w chórze. Według życzenia zmarłego na płycie nagrobnej miał znaleźć się napis: „Hic jacet Konopacki Episcopus Culmensis”. Ciało jego, złożone w ołowianej trumnie, przeniósł w 1644 roku Kacper Działyński w inne miejsce katedry. (W.Nowosad)
Maciej Konopacki Podkomorzy Chełmiński
Categories:
Pozostałe Historie
Rekwizycja Czapel Świeckich wobec Konopackiego 1694 rokuRekwizycja Czapel Świeckich wobec Konopackiego 1694 roku
Rekwizycja Czapel Świeckich wobec Konopackiego 1694 roku. W posiadanie Wielkich Czapel czyli dzisiejszych Czapel w powiecie Świeckim, Stanisław Konopacki Podkomorzy Pomorski wszedł około 1690 r. W poniższym dokumencie, wszystko na
Dzierżawa konopackiego lasu koło karczmy Wygoda 1747 rokuDzierżawa konopackiego lasu koło karczmy Wygoda 1747 roku
Dzierżawa konopackiego lasu koło karczmy Wygoda 1747 roku. Karczma Wygoda niestety już dzisiaj nie istnieje, nie zachował się żaden ślad po tym budynku. Umiejscowienie przybliżone na mapach z 1802 roku
Jan Firlej kwituje Konopackiego z kwarty w roku 1604Jan Firlej kwituje Konopackiego z kwarty w roku 1604
Jan Firlej kwituje Konopackiego z kwarty w roku 1604. Kwarta z łaciny quarta pars – czwarta część – podatek ustanowiony w 1563 roku, naliczany dzierżawcom dóbr królewskich w wysokości jednej